۳ نتیجه برای عربی
کتابهای تازه،
دوره ۱، شماره ۱ - ( ۴-۱۳۷۰ )
چکیده
مصطفی محفوظی، احمد شعبانی، رسول سعادت،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۸۹ )
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی فهرست‌نویسی تحلیلی و رده‌بندی (کتابخانۀ کنگره) کتابهای عربی کتابخانۀ ملی جمهوری اسلامی ایران در طول سال‌های ۱۳۸۰-۱۳۸۶ انجام شده است.
روش: در این پژوهش که در آن از روش تحقیق توصیفی از نوع مطالعۀ سندی بهره‌جویی شده، با استفاده از یک سیاهۀ‌وارسی محققساخته به گردآوری اطلاعات اقدام شد. نمونۀ مورد بررسی، شامل ۳۰۰ فهرستبرگۀ کتابهای عربی کتابخانۀ ملی است.
یافته‌ها: به طور کلی، در ۷۶/۸۳ درصد موارد، صحیح عمل شده، و در ۲۴/۱۶ درصد موارد صحیح عمل نشده است. در این میان، رده‌بندی دارای بیشترین درصد صحت (۲۵/۸۶ درصد) و کمترین درصد خطا (۷۵/۱۳ درصد) و فهرست‌نویسی تحلیلی دارای کمترین درصد صحت (۲۸/۸۱ درصد) و بیشترین درصد خطاست (۷۲/۱۸ درصد). از طرفی، یافتههای آزمون Z بیانگر این نکته است که درصد صحت بسیار بالاتر از درصد خطاست، بر این اساس، کتابخانه ملی در انجام فهرست‌نویسی تحلیلی، و رده‌بندی کتابهای عربی دارای عملکرد مطلوبی بوده است.
اصالت/ارزش: بررسی وضعیت فهرست‌نویسی و رده‌بندی کتابهای عربی کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران در یک فاصله انتشاراتی به‌نسبه گسترده می‌تواند فواید قابل توجهی از لحاظ مشخص شدن کیفیت نسبی کار در بخش خدمات فنی سازمان مذکور داشته، و در واقع انجام چنین پژوهش‌هایی هم برای محققان این حوزه و هم برای فهرست‌نویسان سراسر کشور لازم و مفید می باشد.
محمد خندان،
دوره ۱۸، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف: هدف از انجام این پژوهش، گشودن راه‌های بدیل به سوی فهمی متفاوت از نسبت انسان با «مطالعه» است. این مقاله درصدد نشان‌دادنِ این نکته است که ورای نسبت کارافزایانه با مطالعه، که آن را به ابزاری برای ایجاد تغییر در جهان خارج تبدیل می‌کند، می‌توان نسبتی فضیلت‌محور با آن داشت.
روش: در این مقاله، پدیدۀ مطالعه به‌عنوان پدیده‌ای اطلاعاتی و ارتباطی در نظر گرفته شده و در بررسی آن، روش انجلتیک (پیام‌شناسی هرمنوتیکی- تاریخی) به‌کار رفته است.
یافته‌ها: ابن‌عربی، مطالعه را ابزاری مقدماتی برای آماده‌کردنِ نفس ناطقه در پیرایش رذائل و پرورش فضائل می‌داند. مطالعه در نظر وی، در نسبت با فضیلت واجد ارزش می‌شود. این تلقی از مطالعه، که می‌توان آن را در سراسر عهد سنتیِ دینی ردگیری کرد، بر اساس تجربۀ بنیادینِ انسان سنتی- «بودن در جهان» به‌مثابه «بودن در معبد» و لزوم تزکیۀ نفس برای اقامت مؤمنانه در معبدِ جهان- معنی می‌یابد و با تلقی مدرن از مطالعه، که آن را امری عرفی و معطوف به نتایج می‌داند نه معطوف به فضائل، متفاوت است.
اصالت/ارزش: اصالت و ارزش مقالۀ حاضر در این است که از طریق خوانشِ تاریخیِ متون، تاریخمندی پدیدۀ مطالعه را نشان می‌دهد و تفاوت نگاه مدرن و سنتی در اینباره را نمایان می‌کند.
