مرضیه احمدیان، میترا راستگو مقدم، لیلی سیفی، محمدرضا اسدی یونسی،
دوره ۳۰، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی کتابدرمانی بر جرئتورزی دانشآموزان کمجرئت پایۀ ابتدایی انجامشده است.
روش: طرح پژوهشی شبهآزمایشی، از نوع پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل و پیگیری است. جامعۀ آماری پژوهش دانشآموزان دختر کمجرئت پایه چهارم ابتدایی شهر قاین بودند. برای انتخاب نمونه از روش نمونهگیری هدفمند استفاده شد. مداخله کتابدرمانی بر روی گروه آزمایش، طی ۸ جلسه، هر جلسه یک کتاب داستان و به مدت ۴۵ دقیقه، و هفتهای دو بار برگزار شد. برای آزمون فرضیهها از تحلیل کوواریانس و اندازهگیری مکرر استفاده شد.
یافتهها: نتایج حاکی از برتری معنادار گروه آزمایش بر گروه کنترل در مرحله پسآزمون بود. نتایج بهدستآمده ماندگاری اثربخشی را در مرحله پیگیری نیز نشان داد. با توجه به یافتهها، میتوان نتیجه گرفت که کتابدرمانی به روش گروهی میتواند بهعنوان روش مؤثر در بهبود و نگهداشت رفتار جرئتورزانه در کودکانی به کار رود که با ضعف در این مهارت مواجهاند.
نتیجهگیری: قصه درمانی نسبت به کار مستقیم با کودکان به دلیل علاقه وافر آنان به قصه جذابتر است. در نتیجه، کودکان میتوانند نحوه نگاه خود را از مرکز درمانی، به یک محیط آموزشی، سرگرمکننده و درمانی تغییر دهند. این پژوهش میتواند قصه درمانی را بهعنوان شیوهای جذاب برای کودکان معرفی کند. ویژگی مهم دیگر قصه سرگرمکنندگی، آرامشبخشی و لذتبخشی آن است. این تأثیرها همانند نیروی محرکه عمل میکنند و تحول ساختارهای ذهنی را سریعتر میکنند. در پژوهش حاضر با روش کتابدرمانی به شکل قصهدرمانی این فرصت برای کودکانی که از نظر جرئتورزی در سطح پایینی بودند فراهم شد تا بر ضعف موجود در خود غلبه کنند.